“Iedereen wordt er beter van”

Wie niet mee is, is gezien.

Het CoVaTTI-project startte eind 2019 en zit nu in de laatste rechte lijn. Technologie was de sleutel om te komen tot nog meer 'human centered production'. Dat werd gekoppeld aan een doorgedreven kennisdeling tussen maatwerkbedrijven onderling maar ook naar bedrijven in de reguliere economie. Hoe kijken de actoren terug op het project? En wat brengt de toekomst?

Hoe is het CoVaTTI-project precies ontstaan?

Gunther Bamelis (voorzitter CoVaTTI-project voor 4Werk): Alles is begonnen bij een eerder project onder de noemer TTI. Ook al een Europees EFRO-project. TTI staat voor toegepaste technologische innovatie. Het was Walter Bilcke van het maatwerkbedrijf Sowepo uit Poperinge die destijds (2016) als voorzitter van 4Werk dit project in goede banen heeft geleid. Toen werden er 6 ‘proeftuinen’ opgestart in samenwerking met 6 maatwerkbedrijven. We hebben daar met zijn allen veel uit geleerd.

CoVaTTI situeert zich in het verlengde van TTI. Daarbij zijn we uitgegaan van de opgedane ervaring met de bedoeling een nieuwe stap vooruit te zetten als het om technologische innovatie gaat. POM West-Vlaanderen en 4Werk hebben zich achter het initiatief geschaard en er mee hun schouders onder gezet.

Met CoVaTTI hadden we van meet af aan een uitgesproken ambitie: het mocht vooral geen copy paste worden van het vorige project. We streefden eerder naar een copy adapt. Veel meer maatwerkbedrijven, klein of groot, stapten ook mee in het nieuwe initiatief. In totaal liefst 24 maatwerkbedrijven uit de provincie.

De finale ambitie van CoVaTTI was duidelijk omschreven: hoe kunnen we bepaalde nieuwe technologische toepassingen integreren en implementeren in onze werking? Om dat te bereiken hebben we opnieuw 3 proeftuinen opgestart (bij WAAK, bij Mariasteen en bij de Oesterbank) en hadden we ook nood aan een voltijdse coördinator. Bart Neels heeft die rol met succes opgenomen.

Doorgedreven kennisdeling

Bart Neels (projectleider van het Shared Engineering Bureau): Ik had het voordeel van de ervaring op het terrein. Ik werkte in een eerder leven, en altijd in een technologische omgeving, onder meer voor Philips in Brugge, het technologiecentrum Sirris van Agoria en bij het maatwerkbedrijf Mariasteen.

Binnen CoVaTTI streven we naar shared engineering. Zeg maar zoveel mogelijk ervaringen en kennis delen met elkaar, maar ook met anderen (denk aan hogescholen of kennisinstellingen bijvoorbeeld). Belangrijk was de achterliggende gedachte: een open source creëren.

Een EFRO-dossier rond krijgen, is geen evidentie. Hoe is dat proces verlopen?

Gunther Bamelis: Het was een zwaar proces. Op Europees niveau spreken ze ook niet altijd de taal die wij op het terrein spreken. Enfin, we hebben het toch allemaal rond gekregen op goed zes tot acht maanden tijd, en dat met dank aan POM West-Vlaanderen die het dossier administratief getrokken heeft.

Eind mei loopt CoVaTTI op zijn einde. Moet er een vervolg komen?

Gunther Bamelis: Gezien de opgedane ervaring en de positieve evaluatie, hopen we daar alvast op. Alweer moet het de bedoeling zijn om een stap vooruit te zetten.

Samen met de POM en met onze maatwerkbedrijven die lid zijn van 4Werk, zouden we graag een nieuwe interactie zien ontstaan met Nederland, dat ook heel veel ervaring heeft met integratie van technologie op de arbeidsvloer. We denken, gezien het een project tussen twee landen betreft, aan een Interreg*-project.

*Interreg is een Europees subsidieprogramma voor samenwerking tussen diverse partijen over de landsgrenzen heen.